Nie pal przy mnie proszę

PROGRAM EDUKACJI ANTYTYTONIOWEJ

DLA UCZNIÓW KLAS I-III SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

„NIE PAL PRZY MNIE PROSZĘ”

1. REALIZACJA PROGRAMU W SZKOLE

W roku szkolnym 2015/2016 program „Nie pal przy mnie proszę” będzie realizowany w klasach II (od grudnia do maja).

Realizatorami będą wychowawcy klas II we współpracy z pielęgniarką szkolną oraz koordynatorem programu.

2. ZAŁOŻENIA OGÓLNE PROGRAMU

Program przeznaczony jest dla uczniów klas I-III szkoły podstawowej.

Program stanowi drugie ogniwo w cyklu programów profilaktyki antytytoniowej adresowanych do dzieci i młodzieży, a inicjowanych przez Państwową Inspekcję Sanitarną we współpracy z resortem edukacji i realizowanych w szerokim partnerstwie lokalnym.

Podstawowe zajęcia programowe umożliwią przeprowadzenie pięciu zajęć warsztatowych w ciągu roku szkolnego, w tym dwóch dwugodzinnych i trzech jednogodzinnych.

Program proponuje realizację zajęć metodami aktywizującymi dostosowanymi do wieku dzieci.

W programie zawarte zostały uporządkowane treści dotyczące zdrowia (dostosowane do poziomu percepcji dzieci).

Program ma charakter profilaktyczny, ale przede wszystkim ma na celu wykształcenie u dzieci świadomej umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, w których inne osoby palą przy nich papierosy.

3. CELE SZCZEGÓŁOWE

Uporządkowanie i poszerzenie informacji na temat zdrowia.

Kształtowanie u dzieci postaw odpowiedzialności za własne zdrowie.

Uświadomienie dzieciom, że palenie tytoniu jest szkodliwe dla zdrowia.

Uwrażliwienie dzieci na szkodliwe oddziaływanie dymu papierosowego związane z biernym paleniem.

Wykształcenie u dzieci umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, gdy inni ludzie przy nich palą.

4. STRUKTURA PROGRAMU

Program składa się z pięciu zajęć warsztatowych o następujących tytułach:

1. CO TO JEST ZDROWIE?

2. OD CZEGO ZALEŻY NASZE ZDROWIE?

3. CO I DLACZEGO SZKODZI ZDROWIU?

4. CO ROBIĆ, GDY MOJE ŻYCIE JEST ZAGROŻONE?

5. NIE PAL PRZY MNIE, PROSZĘ!

5. METODYKA PROGRAMU

W zajęciach warsztatowych stosuje się:

1. Metody aktywizujące, np.:

− burza mózgów,

− „narysuj i napisz” – diagnoza wiedzy,

− ćwiczenia oddechowe,

− wierszyk – postać wiewiórki Wiki,

− krzyżówka,

− układanka o wiewiórce,

− znaczki „Nie pal przy mnie, proszę”,

− wizualizacja,

− drama.

2. Pracę w małych grupach polegającą na współpracy

− dzieci prowadzą dialogi, konfrontują wiedzę.

3. Nauczyciel odgrywa rolę doradcy i koordynatora wspierającego dzieci, a nie osoby kontrolującej.

4. Czas przeznaczony na realizację zajęć antytytoniowych wynosi łącznie siedem jednostek lekcyjnych.

5. Jeżeli zajęcia warsztatowe nie mogą być zrealizowane w cyklu, autorzy sugerują również wykorzystanie pewnych modułów w ramach tematycznych zintegrowanych zajęć, w zależności od warunków i okoliczności.

6. O AUTORACH PROGRAMU

Nad programem pracował interdyscyplinarny zespół złożony z pedagogów, lekarzy i psychologa z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie.